بحران داوری چگونه تمام می شود؟

این جمله از بیخ و بن غلط است. جزء بخشی از کل است و تا جزء نباشد کل شکل نمی گیرد در حالی که اگر اشتباه داوری در فوتبال صورت نگیرد فوتبال شکل بهتری به خود می گیرد. بنابراین اشتباه داوری جزیی از فوتبال نیست. بلکه عارضه ای است که ممکن است در فوتبال رخ دهد. چه مسابقات بسیاری که در آن اشتباهات داوری نداشتیم.

اما آیا همه اشتباهات داوری به خاطر داوران و هم چنین کمیته داوران است؟
اینطور نیست. باشگاه های ما در مواجهه با اشتباهات داوری راهی را در پیش گرفته اند که نه تنها به کاهش اشتباهات داوری منجر نشده بلکه باعث تشدید آن هم شده است.

وقتی یک اشتباه رخ می دهد هنوز داور در سوت خود به علامت پایان بازی ندمیده از مدیر عامل گرفته تا سرمربی علیه داور موضع می گیرند. گاها تهمت می زنند و بیانیه صادر می کنند و در نهایت هم می گویند اگر این داور و فلان داور و فلان داور قرار باشد بازی های ما را در آتی سوت بزنند به میدان نمی آیند! و گاهی تعیین و تکلیف می کنند که کدام داور برای آنها سوت بزند! این یک بار روانی روی داور ایجاد می کند و بعد از سپری کردن دوران محرومیت همیشه این استرس برای او وجود دارد که نکند دوباره سوت بد بزند و ماجرای قبلی برایش تکرار شود. داوری که با استرس به میدان بیاید خواه یا ناخواه سوت اشتباه می زند.

در این بین همیشه حمایت کمیته داوران از داوران منطقی نبوده. در برهه ای همه سوت های اشتباه داوران تایید می شد اما الان کمیته داوران با کوچکترین اشتباه داور را زیر سوال می برد و حتی محرومیت رسمی داور را اعلام می کند تا به نوعی شهامت خود را به رخ بکشد در حالی که این منجر ضربه زدن به شخصیت داور می شود.

واقعیت این است که هیچ گاه فوتبال ما به داور به عنوان رکن اصلی مسابقه فوتبال شخصیت نداده. این از دستمزد آنها مشخص است. سال های سال از لیگ برتر سپری می شود اما داوران ما هنوز مجهز به سیستم هایی رادیویی نیستند.

داور تا سوت آغاز بازی را می دمد بازیکنان دو تیم شروع می کنند به اعتراض کردن. برخی از مربیان فکر می کنند هر چه در کنار زمین داد و بیدا کنند داور را تحت تاثیر قرار می دهند. خب شما جای داور. آیا در چنین فضایی می توانید خوب قضاوت کنید؟ برخی از بازیکنان ما توان فنی خود را به جای اینکه در زانوهای خود خرج کنند این توان را به زبان می آورند و مدام حرف می زنند و اعتراض می کنند. در استادیوم های خالی از تماشاگر و کم تماشاگر این حرف ها قابل شنیدن است و گاهی فکر می کنید به جای رفتن به استادیوم و دیدن یک بازی فوتبال به منوچهری یا بازار رفته اید و در حال خرید دلار هستید…

داور اشتباه می کند و با اشتباه او حق تیمی تضعیع می شود. کمیته داوران باید در چیینش ها دقت عمل داشته باشد و داوران کمتر مرتکب اشتباه شوند. این حق طبیعی همه تیم ها است. اما آیا با شرایط ایجاد شده داور احساس امنیت می کند؟ امروز داور خوب می داند با یک اشتباه آوار را روی سر خود خراب شده می بیند.

تیم ها همه کاسه و کوزه ها را بر سر داور می شکنند و می خواهند که داور نباشد اما یک سوال مهم. آیا انجام مسابقه ای بدون حضور داور امکان پذیر است؟ این همه بضاعت ما در داوری است. به جای تخریب آنها باید بهشان شخصیت بدهیم تا کمتر مرتکب اشتباه شوند.

این یک هشدار است. داشته هایمان دارد از بین می رود. بازیکنی که اشتباه می کند مربی سعی می کند با مهربانی و توصیه های لازم به او روحیه دهد و وی را به خود بیاورد تا اشتباهش را تکرار نکند و بهتر بازی کند. باشگاه ها با داور هم باید همین طور برخورد کنند.

در نهایت باید به این نکته اشاره کرد که دود خراب کردن داوران به چشم باشگاه ها خواهد رفت چون همین داوران هستند که بازی ها را قضاوت می کنند!