تولید کننده یک سوم نفت کشور در محرومیت به سر می برد ؛ نیمی جوانان هویزه‌ای بیکارند

نماینده خوزستان در شورای عالی استان‌ها گفت: شهرستان هویزه با بیش از ۲۰ شرکت نفتی یک سوم نفت کشور را تامین می‌کند و این در حالی است که جمعیت ۵۰ هزار نفری این شهرستان از نظر امکانات رفاهی، اشتغال، درمان و آموزش در محرومیت قرار دارند.
سعید سیلاوی اظهار داشت: مردم شهرستان هویزه در کنار ذخایر نفتی زندگی می‌کنند اما ۵۰ درصد جوانان شان بیکارند و اکثر نیروهای شرکت نفت منطقه غیربومی و از دیگر مناطق کشور هستند.
وی در ادامه به مشکلات جاده‌ای شهرستان هویزه اشاره کرد و گفت: اکثر جاده‌های روستایی این شهرستان و به خصوص محور هویزه- سوسنگرد از زیر ساخت‌های نامناسبی برخوردار نیست. تردد کامیون‌های شرکت نفت در مسیرهای این شهرستان باعث تخریب جاده ها شده و متاسفانه تصادفات زیادی در منطقه اتفاق می افتد.
سیلاوی ادامه داد: برخی از روستاهای هویزه کمتر از یک کیلومتر با شرکت‌های نفتی فاصله دارند ولی از آب شرب سالم محروم اند. این در حالی است که مسئولان با اختصاص درصدی از سود شرکت های نفتی موجود در منطقه می توانند بسیاری از مشکلات اهالی را برطرف کنند.
عضو شورای عالی استان‌ها تصریح کرد: این شهرستان هنوز از داشتن بیمارستان و امکانات و تجهیزات درمانی محروم است و مردم مجبورند به مرکز استان مراجعه کنند. امکانات درمانی منطقه به جرات می‌توان گفت از برخی روستاهای دیگر مناطق کشور نیز کمتر است.
وی در بخش دیگری از صحبت های خود به مشکلات آموزشی شهرستان هویزه اشاره کرد و افزود: اکثر مدارس روستایی منطقه بافت فرسوده دارد و نیاز به بازسازی و نوسازی دارند و همچنین منطقه با کمبود معلم روبروست. به دلیل نبود نیروی سرایدار در برخی از مدارس کولر و پمپ های آب به سرقت می رود. شرکت نفت منطقه اگر به آموزش دانش آموزان اهمیت بدهد و امکانات رفاهی آموزشی در اختیارشان قرار دهد در واقع نوعی سرمایه‌گذاری کرده و در آینده با جذب همین سرمایه‌های انسانی در شرکت نفت می‌تواند از آنها به عنوان نیروی کار آمد بهره بگیرد. نماینده خوزستان در شورای عالی استان‌ها اضافه کرد: این شهرستان نیاز به یک دانشکده فنی دارد. هرچند دانشگاه پیام نور دارد ولی این دانشگاه رشته هایی را ارائه می دهد که تناسبی با یک منطقه نفت خیز ندارد.
وی با تاکید بر اینکه هویزه در زمان جنگ کاملا با خاک یکسان شده بود، گفت: این مرز داران بودند که در زمان جنگ تا پای مرگ از خاک کشور دفاع کردند و در یک مورد ۳۰ مرد پیر و جوان روستایی را نیروهای بعثی زنده به گور کردند چرا که حاضر به همکاری با نیروهای دشمن نبودند و امروز اهالی منطقه سزاوار چنین زندگی مشقت باری نیستند.