پاسخ سید شریف حسینی به سخنان توهین آمیز عبدالکریمی : آبادان سنگر غیرت و شرافت

آبادان را اگر نمی‌شناسید، تاریخ را بخوانید؛

نه تاریخ نفت، بلکه تاریخ غیرت، مقاومت و خون.

شهری که مردانش با نخل قامت می‌بستند و زنانش با شرف نفس می کشیدند.

آقای عبدالکریمی ،

با اندوه و شگفتی بسیار، سخنان اخیر شما درباره‌ی شهر آبادان در دوران پهلوی را شنیدم؛ سخنانی بی پایه و اساس که بردارنده‌ی نسبت‌هایی هولناک، بر چهره‌ی یکی از شهرهای ریشه‌دار ایران سایه انداخت.

آقای عبدالکریمی، واژه‌ها چون تیغ‌اند؛

اگر در دست اندیشه نباشند، تنها زخم می‌زنند.

آبادان را نمی‌توان با ادبیاتی تحقیرآمیز فروکاست،

زیرا این شهر با داغ و دود و دلاوری قد کشیده است

آبادان، صرف‌نظر از تحولات سیاسی و اجتماعی قرون اخیر، شهری‌ست که بر شانه‌های سنت ، فرهنگ، ایثار و نجابت ایستاده است. سرزمینی که از دل خاک داغ و شرجی آن، مردمانی برخاسته‌اند که در سخت‌ترین شرایط، فرهنگ، اخلاق و مقاومت را پاس داشته‌اند؛ چه در روزگار استیلای استعمار نفتی، چه در هنگامه‌ی حماسه‌ی دفاع مقدس.

بی‌گمان، نقد و کاوش در تاریکی‌های تاریخ، حق هر فردی است . اما نقد، آن‌گاه که از مسیر انصاف و اعتدال خارج شود و با برچسب‌هایی کلی، کرامت یک ملت یا شهر را مخدوش سازد، دیگر در حوزه‌ی تفکر و تحلیل نمی‌گنجد، بلکه در ردیف تهمت و تخریب قرار می‌گیرد.

به کار بردن تعبیراتی چون «فاحشه‌خانه» برای توصیف یک شهر، آن هم شهری که هزاران خانواده‌ی شریف، هزاران معلم، کارگر، روحانی، دانش‌آموز، جانباز، شهید و هنرمند در آن پرورش یافته‌اند، نه تنها بی‌عدالتی‌ست، بلکه نوعی بازتولید نگاه استعماری‌ای‌ست که همواره می‌کوشید چهره‌ی ملت‌های غیرغربی را با الفاظی تحقیرآمیز تیره و تار جلوه دهد.

جناب دکتر، شما که داعیه‌ی فلسفه‌ورزی و روشنفکری دارید، نیک می‌دانید که کلام، مسؤولیت می‌آورد؛ خاصه زمانی که از تریبونی عمومی بیان می‌شود. در ادبیات اندیشه، تعمیم ناپسندها به کلیت یک شهر، نوعی مغالطه‌ی «تعمیم ناروا» (hasty generalization) است؛ آن‌گاه که امر خاصی – بی‌فرض محال وجود آن – به امر عام نسبت داده می‌شود، تحلیل به تحقیر بدل می‌گردد.

از شما انتظار می‌رفت – و هنوز نیز چنین است – که به‌جای به کار بردن تعبیراتی چنین آزارنده، تحلیل‌های جامعه‌شناختی، تاریخی و معرفت‌شناسانه‌ی عمیق‌تری ارائه می‌دادید؛ آن هم در شأن شهری که وجب‌به‌وجب آن، خاطره‌ی ایستادگی، فرهنگ و رنج است.

در پایان، ضمن اعلام همبستگی با مردم شریف، نجیب، و فهیم آبادان، از شما انتظار می‌رود که در جایگاه اهل علم و معرفت، با صداقت و شجاعت اخلاقی، نسبت به این لغزش زبانی و تحلیل ناعادلانه، روشنگری و اصلاح لازم را مبذول نمایید؛ و از مردمان آن دیار پوزش بخواهید، چرا که آبادان، فقط یک شهر نیست، بلکه بخشی از حافظه‌ی تاریخی و هویت ایران اسلامی است.

والسلام علی من اتبع الهدی

سید شریف حسینی

۱۴۰۴/۲/۲۲