مخترع جوان خوزستانی: کمبود سرمایه اولیه و‌ حمایت مالی نخستین مشکل مخترعان است

مخترع جوان خوزستانی با اشاره به مشکلات طرح‌های نو و مبتکران گفت: کمبود سرمایه اولیه و‌ نبود حمایت مالی نخستین مشکل مخترعان است.

محمدرضا زرگران‌خورانی در گفت‌وگو با خبرنگار روزنامه نسیم خوزستان اظهار کرد: دنیای امروز، نوآوری و خلاقیت تنها مزیت رقابتی پایدار کشورها محسوب می‌شود.

وی بیان کرد: جوانان، به‌ویژه جوانان نخبه و پژوهشگر، قلب تپنده این جریان هستند. من نیز در این مسیر گام برداشته‌ام و تلاش کرده‌ام تا ایده‌هایم را فراتر از مرحله ذهنی به سمت تحقق عملی سوق دهم.

این مخترع جوان خوزستانی در ادامه به معرفی اختراعات خود پرداخت و عنوان کرد: یکی اختراعاتم کود زیستی کمپوست حلزون است که این اختراع در سال ۱۳۹۸ در سازمان ثبت اختراعات، علائم تجاری و طرح‌های صنعتی ایران به ثبت رسید.

اختراعی از ضایعات پرورش حلزون

وی اضافه کرد: این اختراع بر پایه استفاده هوشمندانه از ضایعات پرورش حلزون (مانند فضولات و بقایای بدنی) به‌عنوان منبع غنی از نیتروژن، فسفر، پتاسیم و اسیدهای آمینه و سیلیس طبیعی استوار است. فرآیند تولید این کود شامل مراحل کنترل‌شدهٔ تخمیر هوازی، خنثی‌سازی pH و غنی‌سازی با میکروارگانیسم‌های مفید (مانند باکتری‌های Azotobacter و قارچ‌های Trichoderma) است.

زرگران‌خورانی در ادامه مزایای کلیدی این اختراع را برشمرد و افزود: کاهش ۴۰ تا ۶۰ درصدی مصرف کودهای شیمیایی، بهبود ساختار خاک و افزایش جذب آب، سازگاری کامل با اصول کشاورزی ارگانیک و پایدار به‌ویژه نیشکر و چغندر قند و استفاده از حلزون در تبدیل پسماندها به محصول ارزشمند از جمله مزایای این ایده ثبت‌شده است.

وی در بخش دیگری از سخنان خود مشکلات و چالش‌های مخترعان جوان در ایران را بیان کرد و گفت: کمبود سرمایه اولیه و حمایت مالی نخستین مشکل است زیرا بسیاری از ایده‌های نوآورانه در مرحله «شکاف مرگ» (Valley of Death) یعنی فاصله بین ایده و نمونه عملیاتی متوقف می‌شوند.

عدم تمایل بانک‌ها به سرمایه‌گذاری

این مخترع جوان در ادامه سخنان خود با اشاره به برخی نامهربانی‌ها گفت: بانک‌ها و سرمایه‌گذاران معمولاً تمایلی به سرمایه‌گذاری در پروژه‌های فاقد سابقهٔ بازاری ندارند، در حالی که همین مرحله، حیاتی‌ترین بخش چرخه نوآوری است.

وی فاصله گسترده بین دانشگاه، پژوهشگاه و صنعت را از دیگر مشکلات دانست و تصریح کرد: سیستم آموزشی و پژوهشی کشور اغلب بر تولید مقاله و نمره متمرکز است، نه بر حل مسائل واقعی جامعه. از سوی دیگر، بخش خصوصی نیز به دلیل عدم اعتماد یا ناآشنایی، تمایلی به همکاری با مخترعان جوان نشان نمی‌دهد.

این مخترع خوزستانی با یادآوری فرآیند طولانی و غیرشفاف ثبت اختراع تأکید کرد: ثبت یک اختراع در ایران گاهی بیش از ۱۲ تا ۱۸ ماه و شاید خیلی بیشتر طول می‌کشد. در این مدت، مخترع نه می‌تواند از حقوق قانونی خود استفاده کند و نه می‌تواند با اطمینان برای تجاری‌سازی اقدام کند. همچنین، عدم وجود ارتباط مناسب در مراکز رشد، بار مالی و فکری سنگینی بر دوش جوانان قرار می‌دهد.

ضعف در آموزش مهارت‌ها

وی در ادامه ضعف در آموزش مهارت‌ها و خلاقیت را دیگر مشکلات جامعه برشمرد و خاطرنشان کرد: بسیاری از مخترعان جوان، علیرغم داشتن ایده عالی، در مهارت‌هایی مانند: طراحی کسب‌وکار (Business Model Canvas)؛ ثبت مالکیت معنوی بین‌المللی، مذاکره با سرمایه‌گذار و بازاریابی فناوری ضعف دارند. این مهارت‌ها در برنامه‌های آموزشی رسمی کمتر آموزش داده می‌شوند.

زرگران‌خورانی با برشمردن مشکلات دیگر مخترعان، فرهنگ جامعه و نگاه بدبینانه به اختراعات بومی را یکی از آن‌ها دانست و عنوان کرد: گاهی حتی خانواده‌ها و دوستان، ایده‌های جوانان را «رویایی» یا «بی‌فایده» می‌دانند. این نگاه منفی، انگیزه درونی را تضعیف می‌کند. همچنین، رسانه‌ها بیشتر به فناوری‌های وارداتی توجه می‌کنند و از معرفی دستاوردهای داخلی غفلت می‌ورزند.

انتهای پیام/