سرزمین طلای سیاه یا بلای جان؟

خوزستان به عنوان شاهرگ اصلی اقتصاد کشور، بیش از ۷۰ درصد از ذخایر انرژی همچون نفت، گاز، پتروشیمی، فولاد، بنادر و… را در خود جای داده است، در ظاهر غنی و سرشار از منابع اشتغال اما در باطن حتی از اولیه ترین و بدیهی ترین امکانات درمانی، رفاهی و اجتماعی در مضیقه است.

بی اغماض به دلیل سیاست های غلط برخی از مدیران کشوری، استانی، حوزه نیرو و کشاورزی و… در سال های اخیر شاهد قهر طبیعت و رشد قارچ گونه کانون های ریزگرد در سراسر خوزستان هستیم و این معضل تبعات زیادی همچون مهاجرت، بیماری های مختلف از جمله ریوی، مشکلات بهداشتی و درمانی، عدم سرمایه گذاری و… به همراه داشته است که اینها گوشه ای از عدم شفافیت، پیگیری و یکدلی مدیران ارشد کشور و استان به ویژه استاندار و نمایندگان مجلس است.

دلیل این همه مشکلات و ضعف مدیریتی در استان چیست؟ چرا مردم سرزمین طلای سیاه « خوزستان » برای اولیه ترین موارد درمانی باید به فکر عزیمت به استان های همجوار همچون شیراز و یا اصفهان باشند؟ چرا متولیان و تصمیم گیران بخاطر درآمدهای نفتی در بحرانی ترین و نامساعد ترین شرایط جَوی حاضر به تعطیلی نیستند و برای یک دستمال قیصریه را به آتش می کشند؟

چرا مردم رنج کشیده ای که زیر پای آنها ثروت ملی خوابیده، این روزها باید خود را با دیگر استان های همجوار مقایسه کنند؟ اینها گوشه ای از سوالاتی است که علی القاعده نمایندگان مردم در مجلس و به ویژه استاندار به اصطلاح ویژه باید پاسخگوی آن باشد.

خوزستانی که دردهای بسیاری در این سال ها به خود دیده، این بار در قامت استانداری زخم خورد که فقط در زبان ویژه است و حال باید دید این منتخب دولت سیزدهم که به سفر حج رفته و مردمش را در بدترین شرایط رها کرده است چگونه می خواهد به جنگ مشکلات برود؟

از سویی دیگر قصه تکراری تعطیلی خوزستان به یک هشدار زرد و یا فرار به جلو تبدیل شده است که این امر بی شک حاصل بی برنامگی مدیرانی است که در دقیقه ۹۰ تصمیم می گیرند و به جای چاره اندیشی و یا تدبیر تنها به تعطیلی شهرها بسنده می کنند و خود را از پاسخگویی مصون می دارند.

سلامت، کرامت انسانی و حق طبیعی حیات هیچ جایگزینی ندارد و از جمله اساسی ترین حقوق اولیه مردمی است که در سخت ترین شرایط از این نظام مقدس در مقابل هجمه ها و…حمایت کردند و پیشگام عرصه های تلخ این روزگار بوده اند.

حالا که نوک پیکان انتقادات مردم خوزستان به سوی دولت سیزدهم رفته، باید دید سرانجام بحران و معضل خوزستان چگونه به دست دولت و در راس آن رئیس جمهور حل خواهد شد.

محمد کعب خیری